Zondag 1 november vertrokken we (Wout, Christien en Ruud van Kemenade) via Schiphol en Lissabon naar Recife in het Noordoosten van Brazilië. We gingen de familie bezoeken van onze geadopteerde zoon, Ruud.
Tegelijkertijd was ons tweede reisdoel om de diverse crèches en scholen van Zr. Redempta, Zr. Odiliana en wijlen Zr. Clementina te bezoeken en om diverse (afgeronde) projecten te bekijken.
’s Zondags om 21.00 uur kwamen we aan in Recife en Hanny stond ons reeds op te wachten. Het was een zeer hartelijk weerzien. Die nacht hebben we een hotel genomen in Recife en de volgend twee dagen hebben we e.e.a. bekeken in Olinda en João Pessoa. Woensdag 3 november kwamen we aan in Pão de Açúcar waar we Zr. Redempta, na vele jaren, weer in onze armen konden sluiten.
In de drie weken dat we in Brazilië zijn geweest hebben we onder andere de school van Zr. Redempta in Tapera bezocht. Het is een bijzonder mooie school, zeker voor Braziliaanse begrippen. De leslokalen, wc’s en kantoren worden goed onderhouden en zien er netjes uit. Op de binnenplaats is er bij de kapel fleurige begroeiing wat een mooi geheel vormt met het gebouw. Om deze school in stand te houden en om de (minder bedeelde) kinderen hier te laten leren is natuurlijk geld nodig. 
Geld, dat ook nodig is om de muziekinstrumenten te vernieuwen. De school heeft namelijk een harmonie die geleid wordt door een oud-leerling van Zr. Redempta. Echter, de instrumenten zijn al 30 jaar oud en vele hiervan zijn aan onderhoud of vervanging toe. Hier is geen geld voor en het zou erg jammer zijn als deze harmonie niet kan blijven bestaan.
Met Hanny zijn we naar de crèche in Limoeiras geweest. Dit is een crèche van wijlen Zr. Clementina. Het gebouw was hoognodig aan een opknapbeurt toe. In de afgelopen tijd is dit gerealiseerd. Buiten is de muur he
rsteld, traliewerk voor de ramen gekomen, de veranda is opgeknapt en er is een douche op de veranda waar de kinderen onder kunnen als ze vies zijn of als 
het warm is. In de zomer kunnen de temperaturen hier oplopen tot boven de 40 graden.
Binnen is alles geschilderd, er zijn nieuwe meubels gekomen en een vriezer is aangeschaft. De crèche ziet er nu weer perfect uit en de leidsters zijn de donateurs in Nederland erg dankbaar. Tijdens ons bezoek moesten we persé blijven eten en we kregen een klein cadeautje en vele bedankjes. Dit gaf wel aan hoe dankbaar de leidsters zijn.
Bij de uitbetaling van de gezinsadopties zijn we ook aanwezig geweest. 
Dit zijn gezinnen die het niet redden zonder een steuntje in de rug. Hanny houdt hierbij zeer wel de vinger aan de pols want als een gezin op eigen kracht alles weer kan betalen dan gaat deze uit de gezinsadoptie en krijgt een ander gezin hulp. Voordat een gezin hulp krijgt gaat Hanny het een bezoek brengen en inventariseert zij wat er nodig is voor het gezin.
Tijdens de uitbetaling van de gezinsadopties is Hanny ook een luisterend oor voor de vaak ellendige verhalen die dan verteld worden. Doordat Hanny de mensen hier begrijpt en respecteert worden zij een beetje gesteund in hun soms ellendige situatie.
Dan een ander project wat zeker vermeld mag worden. Het woord “project” vind ik hier overigens niet op zijn plaats. Het gaat over een jongetje, Guilherme, van 11 jaar oud die een gezwel in zijn hoofd had. Zonder een operatie zou hij steeds meer uitvalsverschijnselen krijgen. Het gezin kon de operatie niet betalen. Door financiële steun van onze Stichting is Guilherme geopereerd tijdens ons verblijf in Brazilië. De operatie is goed gelukt maar Guilherme moest nog herstellen. Toen wij weer vertokken naar Nederland kwam Guilherme thuis. Omdat de moeder die tijd bij Guilherme was kon ze ons niet bedanken, wat ze toch graag wilde. De oma van Guilherme heeft ons een bezoek gebracht om namens moeder te bedanken. Ik kan op papier niet uitleggen hoe dankbaar oma was dat haar kleinzoon succesvol geopereerd was maar de omhelzingen die ik kreeg spraken boekdelen.
Na deze blije dagen kwam er een domper. Guilherme moet misschien een chemokuur hebben. Toen deze brief gedrukt werd was nog niet duidelijk of dat inderdaad zou gaan gebeuren, daar word nog onderzoek naar gedaan.
Beste donateurs, vele bedankjes, handen geschud, omhelzingen en meer heb ik gehad. Echter, ik als penningmeester ben maar een schakeltje in het systeem om de gedoneerde gelden op de plaats van bestemming te brengen. Degene die deze bedankjes en omhelzingen echt verdienen zijn jullie. Daarom voor iedereen een dikke abraço (omhelzing) van “onze” Braziliaantjes.
Het graf van Zr. Clementina hebben we ook bezocht.
Zr. Clementina is ruim drie jaar geleden overleden maar in Pão de Açúcar zijn ze haar niet vergeten. In de crèches hangen nog foto’s van haar en haar naam prijkt hier en daar op de muren. We wilden Zr. Clementina nog een laatste eer bewijzen.